Jak skategoryzować Orval?

Orval należy do własnej kategorii, nie jest piwem bursztynowym ani blondynkowym, ma świeży smak, ale nie jest też piwem kwaśnym ani owocowym. Ogólnie rzecz biorąc, należy do kategorii belgijskich piw jasnych.

Orval ma bardzo tradycyjny i wyjątkowy proces warzenia piwa, który polega na zastosowaniu suchego chmielu, w którym podczas trzytygodniowego okresu dojrzewania mieszają się duże, siatkowate worki chmielu. Drugim jest użycie podczas tego samego procesu dojrzewania drożdży Brettanomyces, które są lokalnymi dzikimi drożdżami. Stosuje się chmiel Hallertau, styryjskie złocenia i francuski chmiel Strisselspalt. Następnie piwo dojrzewa w temperaturze 15°C przez minimum cztery tygodnie na miejscu, a następnie jest rozprowadzane.

Jeśli pije się je bezpośrednio po rozlewie, ma “młody”, świeży smak. Piwo może być przechowywane przez kilka lat, ponieważ po butelkowaniu ponownie się fermentuje. Nawet 35-letni Orval nadaje się do picia, jeśli jest przechowywany w odpowiedniej temperaturze. Po około 1 roku przechowywania smak piwa zmienia się na delikatniejszy, słodszy i bardziej intensywny w porównaniu z młodym.

Istnieją dwie wersje Orvala, jedna jest normalna, którą można kupić w sklepach, a druga specjalna Petite Orval, którą można pić tylko w opactwie Orval i jest produkowana tylko dla mnichów (bez masowej sprzedaży). Jego zawartość alkoholu jest o wiele niższa niż normalnego Orvala.

Orval jest warzony przede wszystkim z jasnym słodem (z pewną ilością słodu karmelowego), dlatego też można go najtrafniej sklasyfikować jako belgijskie “blade ale”.