Mam w lodówce kilka puszek Buscha z napisem “urodził się na”: DD/MM/YYYY". Wydaje mi się to dziwne. Kiedy piję rzemieślnicze piwa, zawsze widzę “Best by”: xx/xx/xxxx" lub coś w tym stylu.
Dlaczego niektóre piwa rodzą się na randce, a inne mają termin przydatności do spożycia, lub “najlepiej do”?
Bonus: Jak długo po randce “Born on” piwo będzie trwać, zanim smak zacznie słabnąć?
IPA nie starzeją się dobrze, albo w ogóle. Im szybciej się je spożywa, tym lepiej smakują (lub smakują zgodnie z przeznaczeniem). Czy większość piw rzemieślniczych masz, IPA? Jeśli tak, to “Najlepsze przez:” miałoby sens.
W międzyczasie, niektóre style smakują lepiej po starzeniu, e.g. barleywine, imperialne dusze, kwaśne. Na pewno nie zobaczyłbyś “Best by:” dla tych typów, a w rzeczywistości mógłbyś nawet zobaczyć “Best after:”. Więc może etykieta “Born on:” jest sposobem pozwalającym entuzjastom decydować jak długo starzeją się piwa, bez poczucia, że są zmuszeni czekać minimum miesięcy lub lat.
Czy zdarzyłoby ci się znać lub zapamiętać style (lub nawet lepiej, dokładną nazwę) piw, które powiedziały “Best by:” vs. “Born on:”? Wtedy być może moglibyśmy zweryfikować lub unieważnić to wyjaśnienie.
Ciekawe, że Anheiser-Busch jest tylko jednostką, która może używać “Born on:”, jak go znakują .
Ale tak czy inaczej, okazuje się, że inna klasa piw, które zazwyczaj mają daty produkcji to makra (_i np. Nie dlatego, że smakują lepiej po starzeniu, ale z kilku powodów:
Cytowany w powyższym linku pracownik Lagunitas twierdzi, że
Bud naprawdę zrobił to tylko po to, by zmniejszyć zapasy browaru i dystrybutora oraz wykręcić jednorazowy ładunek gotówki z firmy…
i dalej mówi, że Lagunitas etykietuje daty produkcji
by śledzić problemy […] i dać naszym dystrybutorom możliwość (jeśli będą z niej korzystać) kontrolowania świeżości.
Trochę stronniczy, ale mogę uwierzyć w niektóre elementy obu stron.
Ponadto, te nici na BeerAdvocate sugerują, że niektórzy konsumenci czują się lepiej (nawet mogą pić tylko piwo), kiedy data produkcji jest drukowana, czy daje im to iluzoryczne poczucie bezpieczeństwa regulacyjnego, czy też faktycznie wiedzą wystarczająco dużo o piwie, aby wiedzieć, czy i jak długo należy je starzeć.