Jak Trappist Brew tak bardzo?

artykuł Wikipedii prowadzi do kilku źródeł, które uzasadniają to, co @ValentinGregoire uprzedził. Na przykład, Chimay wystawił serię krótkich filmików wideo , które prowadzą nas przez zaskakująco nowoczesne urządzenia zdolne do rozlewu do 40,000 butelek dziennie! (Prawdopodobnie to tylko moje własne uprzedzenia - kojarzące mnichów i klasztory z dawnymi czasami, a więc starymi technologiami - wywołujące u mnie zaskoczenie). Przy wielu innych konkurujących ze sobą piwach, a popyt sprawdzany przez relatywnie wyższe ceny, wystarczy samo opactwo.

Wielkość produkcji, zgodnie z tym artykułem z 2012 roku , to 120.000 hektolitrów piwa rocznie, czyli 16.000.000 butelek (750 ml) piwa. Bernardus w tym czasie eksportował do 20 krajów i produkował 13.000 hektolitrów (znacznie mniej niż Chimay) rocznie. I jak zaczął mówić @ValentinGregoire, Westvleteren jest trudny do znalezienia, ponieważ mnisi z opactwa Saint Sixtus zdecydowali się nie zwiększać produkcji pomimo popularności piwa, a więc produkują tylko 4.800 hektolitrów według publikacji z 2005 roku.

Dla mnie trudno jest uchwycić tak duże ilości w jakikolwiek sensowny sposób. Spojrzałem na dane dotyczące produkcji Stelli Artois (i to nie dlatego, że jest to piwo belgijskie - to tylko pierwsze popularne, globalne piwo, jakie przyszło mi do głowy) i stwierdziłem, że w 2012 roku wyprodukowali oni nieco ponad 10.000.000 hektolitrów w tym roku. Podzielmy to przez 120.000 hektolitrów piwa Chimay rocznie. Czy mogę uwierzyć, że 83 jednostki Stelli są zużywane na każdą jedną równoważną jednostkę Chimaya? Oznacza to, że Stella jest w całych Stanach Zjednoczonych pod wpływem przeciągów (nie mogę mówić w imieniu innych krajów, ale jestem pewien, że wszędzie indziej).

Nie jestem tego pewien, ale jak mi się wydaje, przez lata te opactwa powiększały się i były eksploatowane z większą wydajnością i nowocześniejszymi urządzeniami (chyba!!). Co jednak wiem: Chimay jest jednym z największych trapistowskich browarów, więc nie jest to takie dziwne, że jest powszechnie dostępny. Z setkami (tysiącami!) piw w Belgii, Chimay jest piwem popularnym, ale dalekim od najbardziej popularnych. Myślę, że to jest powód, dla którego mogą one sprzedawać wiele za granicą. Faktem jest również, że takie piwa jak Westvleteren (które zdobyło wiele nagród) są nawet w Belgii (gdzie jest warzone) dość rzadkie i trudne do zdobycia. Zasadniczo, aby dostać piwo, trzeba iść do opactwa samemu. Jeśli tam jesteś, dostajesz tylko JEDNĄ skrzynkę (6 piw) na osobę. Jakiś czas temu miałem szczęście odwiedzić Westvleteren i dowiedziałem się, że w pobliskiej kawiarni również można kupić jedną skrzynię na osobę, jednak tego dnia dostępnych było tylko około 100 skrzynek i tylko jeden rodzaj był dostępny. Można jednak pić wszystkie rodzaje, zamawiając ją do picia w kawiarni (3 rodzaje). Jeśli kiedykolwiek chciałbyś spróbować Westvleteren, ale nie możesz go znaleźć, Sint-Bernardus Abt 12 jest bardzo podobnym piwem. Słyszałem, że jest warzone dokładnie w ten sam sposób, ale z pewnymi drobnymi różnicami.

Stan Hieronymus, autor “Brew Like a Monk” ma na swojej stronie internetowej (od 2006 r.) kilka informacji na temat numerów produkcyjnych z różnych klasztorów:

Monastery Production Brew staff Monks Monks in br’y
Achel 2,000 HL 2 17 1
Chimay 120,000 HL 82 20 0  
Orval 45,000 HL 32 16 0
Rochefort 18,000 HL 15 17 6
Westmalle 120,000 HL 41 20 0
Westvleteren 4,750 HL 10 28 7

Stan wspomina również w Ep 37 z Beersmith Radio , że niektóre z tych klasztorów posiadają własne rozlewnie i zakłady produkcyjne. Nie pamiętam, który z nich, ale jeden z zakładów opactwa, z którego funkcjonują, jest własnością Heinekena, ale prowadzony przez mnichów.